ŚWINICA, świńsko trudna?;20.07.2013.

Wczoraj równo o jedenastej zdobyliśmy Świnicę. Dopięłam swego! A, że ''apetyt rośnie w miarę jedzenia'' już mam ochotę na coś równie lub jeszcze bardziej ekstremalnego. Na liście szczytów do zdobycia czekają Szpiglasowy W., Kościelec, oraz Orla Perć jako najtrudniejszy i najbardziej niebezpieczny szlak w Tatrach Wysokich, poprowadzony stokami oraz granią przez przełęcze i szczyty między innymi Zawrat. Wczorajszy dzień był najlepszym z pobytu w Zakopanem. Wstaliśmy o świcie i czym prędzej ruszyliśmy w trasę. Wiedzieliśmy, że łatwo nie będzie. Uwierzyliśmy we własne siły i nie daliśmy się sparaliżować strachowi. To chyba najgorsza rzecz, do jakiej można by było wówczas dopuścić. Jak wiadomo Świnica jest szczytem  w Tatrach Wysokich 2301 m n.p.m. Składa się on z dwóch wierzchołków, których różnica w wysokości jest niewielka i wynosi około 10 m. Nazwa tego szczytu ma dość nietypowe pochodzenie. Góra bowiem, niegdyś nosiła nazwę Świnia Skała. Świnica stanowi granicę państwa pomiędzy Polską i Słowacją. Leży w miejscu, gdzie główny grzbiet Tatr ulega załamaniu. Z tego punktu odchodzi boczny łańcuch, na którym zlokalizowano szlak Orlej Perci. Takie umiejscowienie sprzyja niezapomnianym widokom. Góra nie należy do najłatwiejszych szczytów dla początkujących fanów górskiej turystyki. Niebezpieczne kamienie, pionowe ściany skalne to właśnie droga na szczyt. Jeden nieuważny krok może spowodować tragedię. Obowiązkowo korzystamy z klamr i łańcuchów. Z tego powodu też, nie posiadam zbyt wielu zdjęć 'na łańcuchach'. Przeszkodą jest wąski, dwukierunkowy szlak, na którym czasami robi się tłoczno przez co i mniej komfortowo. Nie łatwo wyminąć innych ludzi w momencie, gdy nie ma gdzie postawić się nogi. Równie niebezpiecznym jest to, iż podczas wędrówki można natrafić na spadające bądź ruchome kamienie. Po wejściu na szczyt byłam dumna z siebie. Rozpierała mnie energia ,a satysfakcja była ogromna. Nie skłamię jeśli powiem, że Świnica jest celem dla alpinistów. Masyw Świnicy jest miejscem wielu wypadków. Zginęło na nim około 30 osób. Takie informacje demotywują. Mimo to, serce bije jak szalone, a wszelkie obawy w trakcie wspinaczki znikają. Widząc bliskość szczytu odczuwamy przypływ niekontrolowanej energii dzięki której mamy siłę piąć się ku górze. Niesamowite doświadczenie, które przyczyniło się do tego, że jeszcze bardziej zakochałam się w Tatrach. Chciałabym jeszcze w sierpniu odwiedzić Zakopane, mam nadzieję, że się uda. Jeśli nie to będę zmuszona poczekać do przyszłych wakacji. Całe szczęście, że góry nie uciekną:)