MY PLACE, part one;17.07.2013.

Cześć Wam! Właśnie regeneruję siły na jutrzejszą wspinaczkę. Świnica czeka. Jest ona jednym z symboli Tatr – piękna, niebezpieczna i majestatycznie królująca nad otoczeniem. Widoczna z daleka, wznosi się na głównej grani Tatr. Świnica ma wysokość 2301 m, przez co jest zdecydowanie najwyższym szczytem w okolicy i trzecim co najwyższym punktem w Polsce, dostępnym znakowanym szlakiem. Już o 6 rano razem z tatą wychodzimy z domu. Nie ma czasu do stracenia, zwłaszcza, że czeka nas ok.9 h drogi. Przedwczoraj zdobyliśmy Kasprowy Wierch w drodze powrotnej zachaczając  o Czarny Staw. Mimo iż szlak mieści się w kategorii łatwych nie do końca taki jest.Wznosząca się na wysokość 1987 m. góra – jest najczęściej odwiedzanym szczytem całego pasma. Góra dominuje nad trzema dolinami: Gąsienicową, Cichą, a także nad Doliną Bystrej. Klimat tego miejsca zasadniczo różni się od klimatu ciszy i spokoju panującego na innych tatrzańskich szczytach. Widok z Kasprowego zapiera dech w piersiach. Naprawdę nie można się napatrzeć! Szczególnie cudnie prezentuje się stąd potężna Świnica. Gęste chmury co chwila przysłaniały piękne widoki jednak udało się nam dostrzec to co najważniejsze. Pogoda dopisuje. Jak wiadomo wraz ze wzrostem wysokości spada temperatura, przez co na szycie Kasprowego było pieklenie zimno. Ubrana jednak w kilka warstw poradziłam sobie z zimnem. Po chwili odpoczynku w schronisku ruszyliśmy w drogę powrotną. I nie wiem jak Wy, ale ja zdecydowanie wolę wchodzić niż schodzić ze szlaku. Tak jak wcześniej wspominałam w drodze powrotnej poszliśmy jeszcze nad Czarny Staw, taki nieplanowany 'bonus' wyprawy. Myślę, że warto go zobaczyć. Prezentuje się całkiem nieźle na tle monumentalnych gór. Przerwa na łyk wody i wracamy na prawidłowy szlak. Około godziny 18 szczęśliwie zakończyliśmy wyprawę. Zmęczona ale usatysfakcjonowana jestem gotowa na podbój kolejnych szczytów!

          Widok z naszego tarasu. Wczorajszy wieczór.